Dan Geesin zit achter zijn orgeltje. Een draagbaar missionarisenharmonium. Van het type dat de paters meenamen naar de binnenlanden van Afrika. Gekocht in Tilburg. Geen stroom nodig, nee. Twee pedalen en dan maar lucht pompen. Van binnen net hetzelfde als een mondharmonica. Maar hij blaast de lucht niet langs de koperen tongetjes, hij zuigt alleen maar. Niemand mag eraan komen, al bezit Dan Geesin nog vijf andere. Als deze van de trap valt is hij verloren. Hij heeft gelijk. Zelden hoor je een stem en een instrument zo mooi samenvallen.
Ik krijg liedjes te horen. Er komt een nieuwe CD na 'Green'. Lamento's zijn het. Klaagliederen, maar nooit zonder ironie. Neem het lied over de aanslag op de man in de electrische rolstoel. Waaruit dit fragment: There's an oak, and a birch, by a gate in the grass,And a spider in it's web, by a farm.By the road with an ant, in the tar and a beek,With cows and machines, lopen langs.Platting grass for a laugh, with sweaty hands from the time,Behind the wheel of a car, in the sun.The lamp is alone, by the road to the farm,And the logs are in piles, next to a hedge.There's a fence made of wire, tied in knots by the gate,And the sun lights my legs, and the field.The cows are lying down, in the shade by the hedge,And the wind is blowing strong, through the trees.There are birds in the sky, and a man in a chair,Rolling along with the power, of electricity.He is handycapped but smiling, disabled but is laughing,He is looking at the plats, in the grass.Two boys on their bikes, drag a ramp made of wood,And prepare it for the man, in his chair...Dan Geesin tekent, maakt films en muziek. Hij is van Engelse komaf maar woont en werkt al elf jaar in Nederland. Hij studeerde aan de Ateliers en spreekt vloeiend Nederlands ('natuurlijk, dat moet, hier wordt gewerkt'). Maandag na 21.00 is hij te horen in De Avonden. Met orgeltje.