Vanaf september 2010 kun je in zijn dagboek, of blog nalezen hoe het de schrijver Wolfgang Herrndorf verging tussen leven dood, na het vaststellen van een fatale hersentumor. Maar ook tussen helderheid en waanzin.
Arbeit und Struktur is een dodelijk ironische titel voor deze prachtige verzameling inzicht en wanhoop. Door hem stipt genoteerd. Op 6 maart 2011 roept hij zijn vrienden bijeen voor een feestelijke bijeenkomst. Hij heeft, zegt hij, 'de wereldformule' gevonden - Reves' Wereldraadsel is niet ver. Dat loopt mis. Hij neemt aantekeningen van een vriend over:
'Wolfgang werd na ongeveer een uur door twee ziekenbroeders naar de Charité (de Berlijnse ‘Gezondheidsstad’) gebracht, vermoedelijk doel: psychiatrie. Zijn optreden had alle kenmerken van een waan, waarbij niemand zeggen kan of de ziekte direct (groei van de tumor, serotoninespiegel etc.) of indirect (drie slapeloze nachten plus paniek) de schuld was. Het scenario: Wolfgang wilde een tekst voorlezen, met daarin oa. de 'Wereldformule', maar dat kwam er niet van, omdat hij hem niet kon terugvinden.' Woedeaanvallen, scheldpartijen. Zover de vriend zich kan herinneren luidde de samenvatting van de Wereldformule: 'Alles is in orde. De wereld is een roetsjbaan (eine Schleife). Het leven is het leven, en het niets is het niets.'
Daarna liet hij zich rustig opnemen. De volgende dag werd verder gezocht in zijn tekstverwerker. Herrndorf - nu weer rustiger - noteert: 'Dat voert naar de wonderlijke titel: 'Dans van de zalige geesten'. Ik val van schrik achterover op de grond. Ik verwacht nu niet echt meer de wereldformule, maar toch tenminste de tekst van mijn leven. Er opent zich een bestand, dat mij kort te voren door iemand was gestuurd, met een kort verhaal van Alice Munro.'
Dit uit de wonderlijkste ziektegeschiedenis die ik ooit las. In augustus 2013 maakte Herrndorf een eind aan zijn leven.