Violet en dood

vrijdag 08 oktober 2021 - 13:17

Het boekje dat Nico Keuning schreef over Gerard Reves 'Het boek van violet en dood' verheldert schrijver en werk voor mij aanzienlijk. Vooral de dwaalwegen waarlangs hij moest gaan voor er een boek was. De titel is bijna zo oud als Gerards schrijverschap. Hij komt al voor in De Avonden (1947), waar Frits van Egters bij een vriend een boekje uit diens kast vist : 'De kleine zenuwlijder, handleiding tot een fatsoenlijk leven' heet het daar. In werkelijkheid was de titel 'De kleine neurasthenicus. Beknopte handleiding tot een ordentelijk leven,' van Herman Gerard de Cock. Waarin een boek voorkomt waarvan de titel moet gaan luiden 'Van 't licht en van den schaduw, van 't violet en van den dood... En van de geestdrift.

Sindsdien is de titel 'over het Violet en de Dood' bij Reve niet meer verdwenen. Zo'n boek moest er komen. Toen het een mensenleven later eindelijk kwam heette het net even anders: Het Boek Van Violet En Dood (1996). Niet zomaar. Eigenlijk moest het een boek van een mythische orde zijn. 'Het Grote Werk dat elke kunstenaar eenmaal hoopt te maken om zichzelf te rechtvaardigen'. 'Het is van dezelfde orde als de Verlosser die zal komen.' 

De bunker op de berg in Dieulefit waaraan hij bouwde toen ik hem vaak aan de telefoon kreeg (Joop ging niet mee, die sprak geen Frans), die bunker dus was de plaats waar het boek voltooid moest worden. Maar eerst moest hij voltooid worden. Een probleem daarbij was dat Gerard van bouwen geen verstand had. 'Weet je wat? De deur is gekomen. Maar het probleem is, hij zit ondersteboven.'  In plaats van ramen werkte hij met glazen stenen. Maar dat heb ik nooit gezien. Ik was wel beneden in La Grace, maar Gerard was er toen niet. Mijn vriendin kende Dieulefit omdat ze er als kind acht weken had moeten logeren. 

Alles is belangrijk bij Reve en heeft betekenis, waarover steeds getwijfeld wordt. 

Zijn telefoontjes zullen me heugen: ''Ja, met mij. Niks bijzonders hoor.' En dan hadden we het langdurig over het kampeertentje dat ik voor hem had gekocht in de dump. En dat maar vijftien gulden had gekost. 'Koop er dan nog maar een.' 'Waarom?' 'Omdat ze zo goedkoop zijn natuurlijk.'  

Koopt allen ''Nader tot het violet en de dood'' van Nico Keuning.