Shaun het schaap

 Eigenlijk moet alles in de Aardmanwereld altijd blijven zoals het was. De maan is er nu eenmaal gemaakt van groene kaas. Je moet alleen je crackers niet vergeten. Maar daar heb je een hond voor.

 In Shaun the sheep komt de boer met al zijn schapen terecht in de Grote Stad. Waar hij het helemaal maakt als kapper, door z’n schapenscheer-tondeuses op mensenhaar toe te passen. Een onsterfelijk type met eeuwig beslagen brilleglazen. De geboetseerde Aardman-karakters leven in hun oogopslag. Daar gebeurt het, in de rimpels er omheen, de wenkbrauwen, die je vooral ziet bewegen in 'luistershots'. 

 Aardmanfilms veranderen instant mijn kijk op de wereld. Buiten gekomen deed ik vanavond mijn parkeerk­aart in een opeens heel vreemde automaat, die bizarre geluiden begon te maken, zodat ik verwachtte opgepakt te worden en in een mesthoop gedumpt.

 Geloofwaardigheid schuilt in de details. Zit een schaap in de tram dan moet de tram precies kloppen, anders kan het niet. De bus van het dorp naar de grote stad is dus precies de goede bus. De caravan waarmee de boer ongewild reist klopt nauwkeurig. De grote stad overtuigt. De dieren ontroeren als ze proberen daar net te doen als mensen, maar een schaap eet in het restaurant wel per ongeluk het menu op.

 Schapen. De mooiste scene is die waarin ze over een hek blijven springen, midden in de stad en zo iedereen in slaap krijgen.

 Terug naar het dorp, daar gaat Shaun the sheep over. Met de dagelijkse rituelen van hanenkraai tot de spuitbus onder de oksels van de boer die zich nooit wast natuurlijk. En van z’n leven geen vrouw zal zoeken.