Het slachthuis

 Mensen gaan op vreemde manieren met elkaar om. Inplaats van een voorbeeld aan ze te nemen slachten ze de dieren. In het slachthuis waar de eenzelvige manager Endre en de smetteloze kwaliteitscontroleuse Maria werken neemt het rituele vormen aan, zoals in veel slachtpraktijken.

 De mooie, blonde maar wereldvreemde Maria is heel strikt in de slachtleer.

 Dan neemt het verhaal een surrealistische draai. Een bedrijfspsychologe komt personeelsonderzoek doen. Onder meer naar wat medewerkers dromen. En wat blijkt? Maria en Endre dromen precies het zelfde, over de aanhankelijke herten die we zagen. Tergend traag ontwikkelt zich dan een liefdesgeschiedenis, waarbij Maria eindelijk haar zintuigen ontdekt, van tastzin tot gehoor, de muziek die ze nooit begreep.

 Ze raakt aan de praat met een oudere werkneemster die tijdens het onderzoek openlijk heeft gezegd dat ze alleen van seks droomt en haar uitlegt wat ze verkeerd doet en haar bekijkt alsof ze een dier was. Ze heeft wel een kont maar ze gebruikt hem niet, ze staat niet goed op haar benen, ze laat haar borsten niet goed uitkomen en ze kleedt zich verkeerd.

 Tussen Maria en Endre ontplooit zich iets, maar geen van beiden weet nog raad met wat ze bek­ruipt. Pas wanneer ze in wanhoop haar pols heeft doorgesneden komt ze - heel letterlijk - thuis bij haar lichaam.