Rik en Nel om de hoek

 En zo zie je haar uitkijken over stukken stad die ik zo goed leerde kenen toen ik in de Frederikstraat woonde, naast het Vondelpark, waar ze ook veel gewandeld hebben. En Nel ziet steeds uit over de vaart naar de Overtoomsesluis, waar nu de brug is, of over het Schinkel, dat de vaart verbindt met de Nieuwe Meer.

 'Amsterdam is prachtig, prachtig',  schreef Rik.' Want hij schrijft, ook na de zoveelste operatie aan zijn kaak­beenkanker onder chlorofo­rm: 'Het leek wel een droom. De mensen die mij kwamen bezoeken, waren heel bang dat ik pijn lag te lijden, maar ik lachte wat af - bij wijze van spreken natuur­lijk, want het moet verschrikkelijk geweest zijn om mij zo te zien. Ik kan trouwens nog altijd niet lachen. Ik leek wel Lazarus, helemaal stijf en onbeweeglijk.'

Met het wegnemen van de verbanden komt de pijn.

 J.F.Heijbroek documenteerde die laatste Amsterdamse jaren prachtig, met foto's en reproducties, in 'Rik Wouters in Amsterdam'. Tot het einde toe. De operaties in het Prinsengrachtziekenhuis, waar ik ook nog eens lag en de Rooms Katholieke begraafplaats t­egenover waar nu de Riet­veld Academie staat.

 PS. Rik was als Belgisch militair ontkomen naar Nederland, waar hij en Nel door kunstvrienden goed werden opgevangen.