Fatigues

 Zoals de borden op mijn scholen elke dag meermalen werden schoongeveegd met de bordewisser, een handgreep met dik vilt eraan en een rode streep in het midden, verzadigd van krijt.

 Toch, er bleef in de haast altijd wel iets staan van een eerder opschrift.

 En als het echt niet meer ging kwam de spons. Prachtige momen­ten volgden, waarop het oppervlak ineens glimmend zwart werd.

 Een zwart dat na opdrogen toch de sponsbewegingen nog ver­raadde als een soort golven van de zee. Een zwart waarop het handschrift van de leraar in krijt prach­tig uitkwam. Een nieuw pijpje krijt uit de kast met leermid­delen liefst.

 Die sponsafdrukken brachten Tacita Dean op de zee, die ook elk moment verandert, zichzelf steeds weer schoonveegt.

 Op haar vijf schoolborden maakte ze aantekeningen met krijt over dit alles. Aantekeningen die nu weg zijn. Uitgewist door de tijd. 'Heel mijn werk gaat over de tijd,' zegt ze. Er resten wat foto's, bijeengebracht in een boekje van Museum Voorlinden.