Rik Wouters in Amersfoort

 Steeds van nabij gevolgd door zijn geliefde Nel, die hij bleef tekenen en schilderen, waar en wanneer ook. In het kamp Zeist, en later in hun verdieping aan de Kostverlorenkade. Terwijl hij leed aan kaakkanker en geopereerd werd, laatstelijk in het Prinsengrachtziekenhuis.

 Plekken die ik van nabij ken. Rik staat me na. En de expositie is uitstekend, de catalogus ook, er zijn goeie dingen bij uit de korte tijd die Nel en hij beleefden in de Brusselse Bezemhoek, in Bosvoorde.

 Wouters werkte als een bezetene, achtervolgde Nel met pen en penseel, orders gevend als 'zo blijven zitten'. En dan zat ze daar lange tijd aan de naaimachine, driehoog aan de Derde Kostverlorenkade nummer 37.

 Gelukkig werkte Rik snel. Hij gebruikte weinig verf, liet het wit van het doek meespreken. Hij heeft nog geëxposeerd in Nederland, ook in het Amsterdamse Stedelijk, een tentoonstelling die hij - inmiddels doodziek - nog net heeft kunnen zien. Daarna moest hij weg met een taxi.

 De begrafenisstoet, met grote Belgische schilders en dichters, trok van het ziekenhuis naar de katholieke begraafplaats tegenover waar nu de Rietveld academie staat. 

 In 1924 is hij herbegraven op het kerkhof van Bosvoorde in een graf met meerdere ''oorlogsslachtoffers''..