Asta Nielsen

dinsdag 12 april 2016 - 11:07

 Was ik uitgever van onverkoopbare boekjes dan maakte ik dat van de schrijvers en hun filmsterren. Zoals Willem Frederik Hermans Louise Brooks aan de wand had hangen zo was het bij Paul van Ostaijen de Deense Asta Nielsen, nog een heldin van de stomme film. Zo beroemd dat er in Den Haag zelfs een bioscoop, de Asta, naar haar werd vernoemd. De letters staan nog op de gevel. Nu is er een nieuwe bundel van Peter Holvoet-Hanssen, een Paul van Ostaijen bewonderaar. En daarin vind ik 'De vlucht van Asta Nielsen:

 “Vrouwen hebben veren in de mond/ en lippen vuurrood als frezen.

 Asta Nielsen vloog in de lucht, ik was op aarde.

 Asta Nielsen, ze had een pakje voor mij./ 'Het is toch niet duur,' zei ik./ 'Nee,' zei ze, 'het is niet te koop./ Het is niet te krijgen. Ik zie wat gij niet ziet./ Moet ge geen ijsje hebben, zo puur als rood?'

 'Gij moet de smaak hebben van een vrouw./ Zo schoon en zoete rood. Zo koel en zacht.'

 Asta, zacht als mijn verenkussen./ Nooit doe ik het pakje open./ Er zit muziek in./ Ze klinkt als een vogel in de ochtend./ In de nacht geeft ze licht en warmte,/ naakt in haar bed.

 Mijn puurste lied gaat me weldra ontbreken.”

 

De bundel heet Gedichten voor de kleine reus.