en thuis, met geit
de hoestende herder

Quattro volte

De filosoof Frits Staal heeft betoogd dat rituelen geen betekenis hebben. Je hoeft ze alleen maar met zorg, heel precies uit te voeren, dan komt alles goed. Waarom? Waarom zo? Dat doet er niet toe.

Wanneer het landleven zo overvol betekenis wordt afgebeeld als in de film Quattro volte maakt dat een misplaatst wijsgerige, stadse indruk. Je ziet een prachtige, bezielde wereld, waarin leven en dood, mens, dier, plant en materie een innig verband met elkaar onderhouden. 't Zou zelfs 'een episch gedicht over zielsverhuizing' kunnen zijn.
Van die innigheid word je goddank bevrijd door de enige herkenbare mens, een geitenherder die kuchend opkomt en vervaarlijk blijft kuchen.
Van de kostersvrouw krijgt hij stof van de kerkvloer mee, dat hij vermengd met water dagelijks inneemt. Wanneer hij zich een keer niet aan deze hoogstpersoonlijke rite houdt - hij verliest onderweg op de berg het envelopje met kerkstof - sterft hij.
En Frits Staal krijgt gelijk.