instap 4
instap 3

Tacita Dean

Van Tacita Dean vond ik een album, gevuld met een verzameling foto's, zwartwit, kleur, uit alle tijden. Een overblijfsel, zo bleek, van een tentoonstelling in De Pont in Tilburg die ik miste. Een prachtige, raadselachtige verzameling.

Zou er een common denominator zijn, probeer je al starend te verzinnen. Er zijn familiefoto's, nogal vaak zie je twee vrouwen. Zusters moet een verschijnsel zijn dat Dean boeit.
Maar toch ook poseren.
En wat daarbij mis kan gaan.
Deze meneer heeft een nieuwe auto, denk ik. In zes foto's is (door zijn vrouw?) vastgelegd hoe ie er in stapt.
Tacita Dean brengt je het onthullende van het instapmoment.
De instappende mens gaat geheel op in het instappen. En bewaakt zodoende zijn verschijning even niet.
Een vorm van naaktheid wordt het. Terwijl je het juist ongedwongen, haast zwierig zou moeten doen. Zeker in een auto als deze. Hoe dikker de instappende mens hoe meer ie opgaat in het instappen.
Er staat geen tekst in het boek, behalve in potlood: Tacita Dean 2001 en het nummer van dit exemplaar.