Vanmiddag stond ik met Jelle op de dijk nabij zijn woonplaats Kloosterburen - inderdaad vlak bij het Lauwersmeer. Als je Nederland ergens kunt ruiken dan toch aan het wad.
Zeelucht heeft de naam fris en gezond te zijn. Maar bestaat behalve uit zout grotendeels uit bacteriële uitwerpselen en rottenis van dode zeedieren. Je ruikt daar aan het wad ook blubber, een mengsel van vochtig veen, klei en godweetwat.
Een lucht die diep landinwaarts geblazen wordt.
'Zo ruikt het alleen in Nederland,' zegt Jelle. 'Expats snakken ernaar. Geur is emotie.'
En: 'Zet voor de grap eens een glaasje zeewater thuis op tafel. Na een paar uur merk je, het stinkt.'
Morgen na tienen zijn we te horen in de Avonden