Francis Alÿs (2)

Wie kunst probeert uit te leggen waagt zich al te vaak aan iets als het uitleggen van een grap. Niet nodig. De voorstelling, spreekt als hij goed is voor zichzelf. Neem deze 'Paradox of praxis' uit 1997. De titel is al verkeerd. Dat het om een paradox gaat concludeert de beschouwer zelf wel.
Een film van vijf minuten in Mexico City. De kunstenaar duwt een ijsblok voort zoals er in die stad honderden per dag worden verkocht en voortgeduwd over straat. Alleen, dit blok wordt net zo lang voortgeduwd tot het zo groot als een tennisbal is geworden, waarmee Alys langs de straat voetbalt.
Een ontroerend filmpje.
Tot je de tekst leest die Alÿs over zijn werk schreef: '(...) Door het absurde en soms onbetamelijke van de poëtische handeling veroorzaakt kunst een moment van opgeheven betekenis, een gevoel van onzinnigheid dat de absurditeit van de situatie aan het licht kan brengen.' Enzovoorts.
Aldus Francis Alÿs (Antwerpen 1959) in het jaar 2008.
Ga naar Wiels, maar koop de catalogus niet.