Fieret
het truitje, de blik

Gerard Fieret (1)

Er is een tweede boek verschenen met werk van deze Haagse fotograaf: 'Untitled 1965-1975'. De zwartwitte jaren van de eerste minirokken en panties, van touperen en haarlak, van spijkerbroek en 100% polyester truitje en van de grove korrel.

Te krijgen in het Haagse Fotomuseum bij 'Het onvermoeibaar epos' van de excentrieke fotografen Gerard Fieret (1924-2009), de Tsjech Miroslav Tichý (1926) en Anton Heyboer (1924-2005).
Alledrie wat morsig, en bezeten in de weer hun onderwerp, vrouwen, vast te leggen.
Autobiografieën in foto's.
Met het resultaat gingen ze achteloos om, dat moest ongepolijst blijven, vlekken, over- en onderbelichting hoorden erbij. Muizenvraat ook.
Wat maakt vooral Fieret zo goed?
Hij bereikt een ongekende nabijheid. Zijn vrouwen worden aanraakbaar, vooral doordat hij zo kennelijk het vertrouwen van z'n modellen won. De blikken die ze naar de fotograaf werpen zijn zo sprekend dat je je steeds afvraagt hoe hij zijn camera hun leven binnenkletste.
Fieret kwam van de Haagse Academie en was wezenlijk een 'nette jongen' die de oversteek maakte van het zand naar het veen - als voor hem zovelen - op zoek naar de directheid van de 'lower class', die in die jaren ver voorop liep in mode en muziek.
Zo Haags ook. In de Hofstad zijn altijd nette meneren geweest die iets ondernamen met meisjes uit het volk.
Bij Fieret is het altijd kermis. Vanavond na 22.00 in de Avonden meer.