Japie en de bonenstaak (2)

In de herfst groeiden er donkerrode peulen aan, waar zaden uit kwamen die ik pootte. En ja, deze zomer kwam er weer zo'n plant.
Al die tijd dacht ik 'die ken ik ergens van'. Ze maakte een gefantaseerde, stripachtige indruk. Net niet echt. Het verhaal bleek dat van Japie, die omhoog klimt langs een bonenstaak die tot in de hemel groeit.
Je kunt op Internet alles opzoeken als je maar woorden weet.
Maar een wijsje in je hoofd kun je niet opzoeken, een plaatje ook niet.
Hoe heette de plant op mijn balkon? Onder bonenstaak niets bruikbaars. Het wachten was op de blik van de kenner. Die kwam en zei 'Wikke'.
En ja: 'De heggenwikke is klimmend of kruipend en is te vinden langs wegen, in heggen (vandaar de Nederlandse naam), op bouwland, grasland en in gemengd bos. De plant kan wel een meter lang worden.' (...) 'De gekrulde, vertakte ranken helpen bij het klimmen. De vrucht van de heggenwikke is een peul van 2-3,5 cm lang. De peulen zijn zwart, onbehaard en bevatten drie tot tien zaadjes. De bloem is bleek, purperkleurig en wordt 1-1,5 cm groot.'

Wat ons bracht op nut en noodzaak van weten. Nee, het is soms beslist verkeerd alles ergens van te weten.