Morgen bericht uit het ongewisse. Vandaag iets dat je een leven lang kunt zien zonder het op te merken. Stelconplaten. Ze liggen zo lang ik me herinner daar waar tijdelijkheid heerst.
Tijdelijkheid, een rekbaar begrip. Een Stelconplaat kan twintig of dertig jaar een pad plaveien, maar ook binnen twee weken weer verdwenen zijn.
Stelcon platen zijn mooi, vraag me niet waarom. Misschien om hun ijzeren randen, misschien om de sierlijkheid waarmee ze - schotsgewijs - wegzakken in de modder die ze vaak bedekken.
De platen zijn ongeveer vijftien centimeter dik en voorzien van een stalen 'hoeklijn' met de naam Stelcon. Ze meten meestal twee bij twee meter, maar er zijn varianten.
Aan herkenbaarheid ontbreekt het ze niet. Maar herkenbaarheid garandeert niets.