Uruguay-Ghana, vanavond

De bal (2)

In het voetbal dat ik op straat en in de Haagse jeugdcompetitie speelde ging bijna alles mis. Om een aanval, op te zetten moet je toch minstens ballen plaatsen die in de buurt van een teamgenoot aankomen, die ze vervolgens moet kunnen aannemen en verder spelen. Daar nu kwam zo goed als niets van terecht.

Je bereikte de tegenpartij, of je teamgenoot kreeg de bal niet onder controle en raakte hem kwijt. Kortom waar de bal terecht kwam was voortdurend het gevolg van vele samenlopen van omstandigheden.
Vrijwel niets wat wij beoogden lukte.
Als er toch soms - of vaak - gescoord werd kwam dat doordat de wind de bal meenam, de keeper hem door z'n handen liet schieten of een verdediger hem verkeerd raakte waardoor hij in eigen doel terecht kwam. Of door de verwarde omstandigheden waarvoor het woord 'scrimmage' is bedacht. Eigenlijk waren al onze wedstrijden een vorm van permanente scrimmage.
Een berekening van de effectiviteit van balverplaatsingen in het jeugdvoetbal zou een laag percentage opleveren. Terwijl overwinningen toch gevierd werden als het resultaat van een eendrachtige, effectieve krachtsinspanning.
Voetbal leerde me dat bijna alles wat je onderneemt niet lukt.  Daarom is kijken naar een WK zo troostrijk. Er wordt niet alleen volgens plan gespeeld, van zo'n plan lukt - o wonder - ook nog van alles!