Wat was er eerder? Het idee zijn dochter Paula zo af te beelden of de ontdekking dat hij in een eeuwenoude traditie van portretteren werkte?Ik wil deze vraag aan Hendrik Kerstens stellen omdat ik me afvraag hoe de stijl van portretteren van de Nederlanden is ontstaan en al die tijd is blijven leven.
Vasari, de schilder-schrijver onderscheidde in de 16de eeuw al de 'maniera Fiammingha' versus de klassieke.
Jan van Eijk en Rogier van der Weijden maakten ruim voor 1500 al portretten waaruit de identiteit van een individu sprak. Net zoals de Paula-portretten van Kerstens dat nu doen: ernstig, soms zelfs wat bits, niet bekoorlijk of lieflijk.
De afgebeelden komen doorgaans uit het donker naar voren. Alleen, om ze heen is weinig verhalends.
Een favoriet van Kerstens is niet voor niks het meisjesportret van Petrus Christus in Berlijn (1470).
Wat Kerstens onderscheidt van zijn verre voorgangers is zijn waagstuk met de textuur van de hoofddeksels die hij gebruikt. Goedkope materialen als badstof of plastic, waar je gewoonlijk overheen kijkt, zie je nu opeens vlak naast de gezichtshuid.