Mart van Schijndel (3)

Van Natascha Drabbe, die de laatste zeven levensjaren van Van Schijndel deelde, leer ik dat ook de gebruiksvoorwerpen, die hij maakte - we kijken naar de lampen, de Delta-vaas, de boekenkast - eigenlijk hun vorm kregen door 'vouwen'.
Metaal en glas werden door Mart van Schijndel gevouwen alsof ze papier waren.
Je ziet dan ook geen schroeven of andere bevestigingen.
Ze hangen als het ware in de lucht.
Het huis is bedacht als een stilistisch geheel. Alles in één handschrift. Het is gebouwd rond twee patio's. Je leeft hier met de rug naar de stad, er zitten alleen en paar kleine matglazen ramen in de buitenmuren. Wat strijdig lijkt met de Hollandse tradities van uitzicht, licht en lucht en ruimte.
De strepen van de zijmuren van de kerk van Orvieto zie ik. Strepen in de gevel, in de kleuren van het plaveisel en de kerk. Strepen binnen, in zachte pastelkleuren. De zon gaat hier op, en onder tegen grijs, blauw, geel, nooit glimmend.
Als je huis je hoofd is, zit je hier goed.
Natascha woont er nog steeds in het huis en blijft Marts ideeën uitdragen.
In het najaar meer.