Het was april 2001. Op uitnodiging van de kunstenaarsgroep Observatorium, bevond ik me op de dijk langs de A20 bij het Terbregseplein. Daar werkte de groep namelijk aan een 'uitzichtpunt en een omsloten tuin op een geluidswal'.
Aan de ene kant lag de A20, aan de andere kant, het Vinex-wijkje Nieuw-Terbregge. De dijk scheidde dus niet water van land, maar snelverkeer van woongezelligheid, al zijn auto's op hun manier natuurlijk ook weer cocons van gezelligheid. Eenmaal boven betrad ik de observatiepost-in-aanbouw.
En keek naar de daken van de huizen aan de ene kant en de daken van de auto's aan de andere kant.
En zei: 'O, jaja. Ik kom wel terug als er een file staat.'
Vandaag bereikte dit verhaal een voorlopig einde, bij een manifestatie in Stroom in Den Haag. Hoogteverschillen in Nederland.
Stel je jezelf voor bij het bestijgen van en dijk. Met elke meter die je klimt verandert de wereld. Er komen steeds meer heuvels en bergen in Nederland. De aanleg van wegen, dijken, spoordijken heeft ons zo langzamerhand naar een kunstmatig heuvellandschap verplaatst.
Het vlakke land, met zijn dwingende horizon is verdwenen.
Later meer.