Er zijn plaatsen waar je buiten de tijd kunt treden. Neem de keerlussen van tramlijnen. De plaatsen waar het eindpunt van een tramlijn bijna ongemerkt verandert in een beginpunt.
De conducteur zegt 'einde van deze rit, iedereen uitstappen'.
Waarna hij de bestemmingsaanduiding in het voorhoofd van de tram - liefst met de hand - wijzigt van zeg Markenseplein in Staatsspoor, want we zijn in Den Haag.
En zich naar het huisje begeeft waar hij en zijn collega's koffie drinken uit een thermoskan bij een laatste boterham uit een trommeltje. Tot het tijd is voor de volgende rit.
Wim de Bie stuurde deze keerlusfoto's. Van het Markenseplein (welke keerlus er nog is) en de Kwartellaan (welke keerlus niet meer bestaat).
Allebei gelegen onderaan het duin.
Weer treft hoe de strengheid van de architectuur
van de portiekwoningen harmonieert met het ontwerp van de trams. Het was ernst, in onze jeugd.