Mijn leraar Frans was een Fransman, afkomstig uit Le Havre. Ik kon terugvinden dat hij in 1934 werd genaturaliseerd tot Nederlander. Zijn naam: Henri René Boulan.Hij was een bijzonder mens. Kwam je te laat dan was dat niet erg. Als je als leerling maar zijn spelregels kende.
Je klopte, kwam binnen. Hij zei: 'Je bent te laat, hoe komt dat?'Je moest dan antwoorden: 'De brug was open.' Dan zei Boulan. 'Goed, ga maar zitten.'Bij ieder ander antwoord - bijvoorbeeld, mijn band was lek - moest je naar de rector.Waarmee de relatie leraar-leerling tot zijn kern was teruggebracht. Boulan had een hekel aan grote getallen. Hij meende dat ze onbegrijpelijk waren. Zodra in het boek dat wij klassikaal lazen een groot getal voorkwam stopte hij de les en kwam met het voorbeeld van de berg spijkers.Spijkers werden per ons verkocht.'Stel je voor,' zei hij,' ik koop een kilo spijkers, en ik stort ze uit op deze tafel. Wie van u kan me dan vertellen of het er duizend zijn of tienduizend? Of misschien wel honderdduizend? Hoeveel spijkers gaan er op deze tafel? Wat denkt u? Nu?'Wij zwegen.'Deze schrijver weet niet wat hij zegt. En u weet niet wat u leest.' Vandaag las ik over 18.000 slachtoffers in China en dacht aan Boulan.