Glazen stenen (slot)

Ik kende zo'n huis, niets kon er goed gaan. Het begon al in de bocht van de binnentrap. Daar was een geverniste houten vliegtuigpropeller ophangen met, op de plek van de schroefas, een barometer. Ik kwam er voor de dochter, die ik nu, veel te laat, om vergeving vraag. Zij kon het niet helpen, haar moeder was een ziekelijke vrouw, die dat ook uitdroeg. Zo was het Perzische tapijtje op de tafel bedekt met aflapbaar, doorschijnend plastic, net als het Persje op het dressoir, ja zelfs op het televisietoestel lag plastic. Het kamertje van de dochter bevond zich op zuchtafstand, aan de achterkant, achter een deur met een bovenste paneel van matglas. Nog kennen mijn vingertoppen het reliëf van dat glas. Wat er achter die deur, met zicht op een rij ritselende populieren, gebeurde kan niet worden uitgewist.