Vandaag in het Jan Cunen Museum in Oss waar een overzicht te zien is van het werk van Sjaak Langenberg. Kunst in de Openbare Ruimte.
Je kunt ook zeggen 'werken met mensen'. Wat je ziet ligt halverwege kunst en welzijnswerk. Zijn werk doet denken aan VPRO-radio projecten uit de jaren '70 - een jaar lang uitzenden uit een Haagse straat. Dit jaar kreeg hij er een prijs voor van het Prins Bernhard Cultuurfonds. Hoe noem je iemand die Philip Freriks het nieuws laat voorlezen bij de mensen thuis. Of die een duinlandschapje laat maken in het bouwzand van een nieuwbouwwijk onder Utrecht? Die tachtig schrijvers aan de oevers in één dag de 'Biografie van de vaarweg Lemmer-Delfzijl' laat schrijven?Sjaak Langenberg is een onvermoeibare 'social engineer'.Lang keek ik naar de film over 'De uitbreiding van polder Mastenbroek' (bij Zwolle) die hij in 2004 samen met Theo van den Aker maakte, en waarin 'stadsuitbreiding' wordt vervangen door 'polderuitbreiding'. De koeien - letterlijk - de buitenwijken in. Onder groot enthousiasme van de boeren. Toch bekroop me gaandeweg een stil verdriet. Ik dacht, de mensen vervelen zich, of erger. En dan? Goddank, dan is er altijd nog Sjaak Langenberg. Want zelf kunnen ze het niet.