Andy Warhol (2)

Ik denk, alleen een immigrantenkind kan filmsterren, strips en reclame, kortom Amerika, zo verafgoden. Zijn grootste gave was denk ik het zien - en gebruiken - van moderne iconen. Beelden die in een oogopslag de tijd waaruit ze stammen definiëren. Beelden waaraan niet te ontsnappen valt. Ze houden ons gevangen.De Warhol-tentoonstelling in het Stedelijk CS (vanaf 12 oktober) nadert. Andy Warhol wandelt al sinds 1964 door mijn brein, in reproducties, doorvertelde verhalen, roddel, imitaties ook. David Weissman, ex-bezoeker van Warhols Factory kon dat slepend stemgeluid perfect nadoen. Hij maakte de film 'Ciao Manhattan' (1972) over het een jaar eerder geëindigde leven van Warhols 'superstar' Edie Sedgwick. David kwam met z'n film naar Amsterdam en logeerde een tijdje bij me. Ik hielp hem de film aan de man te brengen. David sprak maar door over het leven in Warhols Factory, onder meer over de legendarische 'Dr. Robert' die de amfetaminen voorschreef (hij komt ook in een Beatles liedje voor) en wat niet al in de 'Silver Sixties'. Wie was Andy Warhol? Iemand die er zelf niet wilde zijn. Die leefde middels anderen, legt kunstcriticus Hans den Hartog Jager uit. Binnen honderd pagina's leven en werk van 'het raadsel' helder neerzetten? Het leek ondoenlijk, maar het is Den Hartog Jager gelukt in zijn 'Andy Warhol in essentie'. Maandagavond praat hij erover in De Avonden.