Op aanraden van onze Belgische correspondente Margoo was ik gisteren in Doel, aan de Scheldeoever, schuin tegenover Antwerpen. Ik ontmoette er Denise Aerts, schilderes, en bewoonster van het mooie Renaissance Hooghuis (1614) - eens woonplaats van de lokale machthebbers. De eerste vrouw van Rubens komt hier vandaan. Achter het huis legden schepen aan. Doel was toen een eilandje.En nu wordt Doel - in 1267 voor het eerst vermeld in de kronieken - met totale afbraak bedreigd.
Het zit gevangen tussen vele vuren. Denise legt me uit hoe het zit. Zolang de kerncentrale (vier reactoren) er staat blijft Doel nog even behouden. Maar het Saeftingedok komt nader. En dat is over Doel heen geprojecteerd. De havenautoriteiten willen verder graven. Doel is - gek genoeg - afhankelijk van de kerncentrale.De politieke besluitvorming stagneert. De Haven gokt op langzaam laten leegbloeden.
Veel huizen staan leeg of zijn al gesloopt. Er kwamen krakers en Roma, maar veel oorspronkelijke bewoners houden niet van krakers en Roma en vertrekken. En nu zijn er kunstprojecten.Prachtige plaats, gaat het zien. Ik weet waar u aan denkt. Ruigoord, in de Amsterdamse haven bleef toch ook behouden? Maar Antwerpen is geen Amsterdam.