Wat zag Willem Frederik Hermans in Hundertwasser?Ik denk dat hij van de naam hield. Iemand met zo'n naam kan bij Hermans geen kwaad. Al heette hij eigenlijk Stowasser.In Magdeburg zag ik zijn Groene Citadel (2005). Dat complex doet het meest denken aan luilekkerland. Torens van speculaas en marsepein, gedecoreerd met tegel- en glasscherven.
Wilhelm Friedensreich Hundertwasser (1928-2000) preekte: 'De rechte lijn is goddeloos en amoreel', waarmee hij bedoelt dat andere lijnen moreel superieur zijn en dat Gods zegen erop rust. Gebouwen uit rechte lijnen zijn 'gevangenissen voor de menselijke ziel'. Hermans schreef het verhaal 'Hundertwasser' dat gaat over de onvermijdelijkheid van kunst in al z'n verschijningsvormen.De echte Hundertwasser zei: 'Ik wil bewijzen hoe eenvoudig het is het paradijs op aarde te creëren.' En dan komt het heilzame groen. Het groeit uit zijn ramen, zijn huizen zijn een soort kazematten. Wonen met gras boven je hoofd is bij Hundertwasser het hoogste en groen het middel tegen alle kwalen (eens is hij bijna overleden aan z'n eigen brandnetelsoep).Een oude hippie, hoe wou je hem anders noemen? Het centrum van Magdeburg bestaat voor een groot deel uit DDR-beton, wel wat opgevrolijkt en bijgekleurd, net als de resten oudbouw, maar er was iets nodig om van de brokstukken een geheel te maken. Hundertwasser vond de remedie.Pal tegenover de vroeggotische Dom staat nu zijn droom. Beneden zijn winkeltjes en café's, mensen hangen uit de ramen. Het is er gezellig. Dat kan. De Groene Citadel is om twee binnenplaatsen gebouwd. Uit geen enkel raam zie je twee andere ramen met dezelfde vorm. Het gebouw wordt medebewoond door zg. 'boomhuurders', wat betekent dat op veel plaatsen in het gebouw bomen groeien waarvoor de huurders van het naastbijzijnde appartement de zorg hebben.