Bonjour tristesse
maandag 19 februari 2007 - 23:49
De Schlesische Strasse in Berlijn, in de wijk Treptow.Degeen die de woorden BONJOUR TRISTESSE op de gevel heeft willen schilderen had het moeilijk. Ten eerste taalkundig. Frans was kennelijk niet zijn of haar moedertaal.
Ten tweede atletisch. Hij of zij moet gewerkt hebben met een kwast aan een erg lange lat. En dan steeds weer indopen. En dat nacht lang. En ook nog eens ondersteboven schrijven. Waarom dit in het openbaar begroeten van de treurigheid? Zoiets doe je alleen uit pure bezetenheid.De treurigheid, het verdriet, de ontdekking van het bestaan ervan. Daarover gaat het boek van de 17-jarige Francoise Sagan, die er in 1953 de literatuur mee binnenkwam. Daar immers woont de treurigheid, die vindt er onderdak en rechtvaardiging. Maar nu.Bijna al dit soort opschriften worden aangebracht door jongens en zijn gericht aan meisjes. Blijft één vraag: wat is hier de verborgen boodschap?Lazen ze allebei het boek van Sagan? Schiep dat de band? Ik ga het boek herlezen.
Links:
RSS