Eigenlijk kan ik niet goed lezen. Het lukt me maar zelden. Er moet aan voorwaarden voldaan zijn. Zo kan ik slecht buiten lamplicht, liefst dat van een staande schemerlamp.
Het is voor een pagina goed als er schijnsel uit een 75, desnoods 60 watts peertje op valt. De letters rijzen op uit het blad, iets van de papiertextuur spreekt mee. Dit alles nauwkeurig afgestemd. En op een laat uur. Er ontstaat - als veel meezit - een zacht gonzen tussen brein en tekst. Ik zal er niet te veel van zeggen. Niet over het af en toe gaan verzitten, het kraken van de stoel daarbij, het slokje thee. Ook niet over de regelmaat van de ademhaling.