Hier het zusjesbeeld van Luise (voor ons links) en Friederike gemaakt door Johann Gottfried Schadow in 1795. Te zien in de Friedrichswerdersche kerk in Berlijn. Als je ervoor staat en er omheen loopt begrijp je waarom Luises echtgenoot, kroonprins Friedrich Wilhelm van Pruisen het lang verborgen heeft willen houden.
Te mooi, te verleidelijk hoe Luise op het zusje leunt, zodat haar mooie linkerbeen 'freischwebend' wordt. Zijn broer trouwde Friederike, zodat de zusjes samen de toon zetten aan het Pruissische hof. Luise voerde de Weense wals in en ook het gemeenschappelijk slaapvertrek voor koning en koningin, nieuwigheden die niet bij iedereen goed vielen. De zusjes waren, denk ik, een beetje te mooi voor de provincie. De roem van Luise - steeds in empire stijl gekleed - werd over Europa verspreid door beeldhouwers en schilders. Ze kreeg tien kinderen.Had ze zich maar niet met staatszaken bemoeid. Ze haalde haar echtgenoot over mee te doen aan een coalitieoorlog tegen Napoleon. Hij werd verslagen. Maar Luise reisde de keizer na en vroeg een gesprek onder-vier-ogen over de vernederende vredesvoorwaarden (verlies van grondgebied, herstelbetalingen, Tilsit, juli 1807). Dat werd toegestaan. Ze kwamen een heel eind, die twee.Helaas, na drie kwartier hield echtgenoot Friedrich Wilhelm III het niet meer en stormde binnen om zich ermee te bemoeien. Toen sprong het af. Later zei Napoleon: 'Nog een kwartier alleen met die vrouw en ik had haar in alles haar zin gegeven.'Luise had tijdens haar wilde reis tyfus opgelopen, waaraan ze in 1810 stierf, 34 jaar oud. Ze werd als een heilige vereerd tot de Nazi’s er een eind aan makten. Na de oorlog werd ze vergeten.