Taalgrens

Filip werkt aan een boek over de taalgrens. Ik bezocht hem in Schaarbeek - een van de 19 deelgementen van Brussel, die allemaal een eigen parkeerbeleid hebben - waar hij bij het Josafatpark woont. Vlaams Belang, zegt hij, is extreem on-Belgisch. Hij is een Gentenaar die in het tweetalige, maar eigenlijk multiculturele (er zijn ook nog erg veel Europeanen en Marokkanen) Brussel wortel schoot. Hoe komt het dat er niet allang een burgeroorlog uitbrak? Dat komt omdat de zogeheten 'Belgitude' werkt. Dat betekent oppassen met de gevoeligheden van de ander. En vooral heel veel niet zeggen. Net het omgekeerde van Pim Fortuyn, stel ik vast. Samen gingen we naar Enghien, naar de taalgrens, maar eerst naar het graf van de vader van het Belgisch surrealisme René Magritte, geboren in Lessines aan de taalgrens. Het erg verdrietige, kale rijtjesgraf van René en Georgette op het kerkhof van Schaarbeek. Ik sta er en krijg de foto's van ze voor ogen die ik zo goed ken. Zo dood kan dood zijn.Vanavond in de Avonden deel 1 van ons verslag.PS. Pas 's avonds laat, op weg naar Amsterdam bedacht ik dat ik vergeten was een foto van de trieste zerk te maken. Letters en cijfers, meer niet. Behalve twee erg lege, gekrulde bloemvazen aan het voeteneind..PS2. De Koninklijke Musea voor Schone Kunsten gaan op de Kunstberg in Brussel begin dit jaar een groots Magritte-museum openen. In dat nieuwe - federale - museum, in het zg. Altenloh-hotel op het Koningsplein zullen zo'n 150 werken van Magritte te zien zijn.