De foto zonder noodzaak. Ik heb ze altijd gemaakt. Schilderachtige puinhopen, de schoonheid van verval. Ongerijmdheid. En soms het mooie meisje. Ik huiver voor de losgezongen kunstfoto, maar hoe moet je dit anders noemen. Niks meer om me achter te verbergen. Lang vond ik in Italiƫ scooters op binnenplaatsjes mooi. Nu zijn het mensen geworden.
Sinds dit log fotografeer ik digitaal. Dat betekent vaak afdrukken en meer kans op wat vroeger een gelukte foto heette. Ook door de verbeterde lichtgevoeligheid,.Het begon met vakantiefoto's. Bezienswaardigheden legde ik zo goed mogelijk vast. Volgens de ansichtkaartstramienen. De voorbeelden waren overal.Rudy Fuchs heeft in de Wim Kayzer-serie over Schoonheid en Troost een onvergetelijk college gegeven over de Eeuwige Ansichtkaart. Er zijn er maar een paar. Die worden steeds weer nagefotografeerd, ook door mij: doorkijkjes, zonsondergangen, diagonalen.En dan, gezinsleden op vakantie. De snapshot. De klok sloeg twaalf en hun gezicht bleef zo staan. voor altijd. PS. Vergroting gaat in twee stappen. Eerst dubbelklikken in de foto, daarna nogeens op het kruisje onder in het kader. Dan komen ze op het hele scherm.