Het huis van Magritte

Hoe dat werkte kun je gaan zien in de Esseghemstraat 135. Ik kwam gelopen van de kerk van Laken, waar de koningen begraven liggen, en de bebouwing en inrichting van de stad leidden me vanzelf naar Magritte. Op het laatst langs de bizarre replica van de grot van Lourdes die boven op de berg van Jette is gebouwd.Magritte had de verovering van Jette door vreemde volksstammen vast toegejuicht. Abbas Car Wash is op zondag open en de frituur schenkt muntthee met de blaadjes erin. Zijn woonhuis, nu een doodstil museumpje, is een openbaring. Het surrealisme zit in huis, tuin en keuken, het is overal. In de spiegels, het trappenhuis, de wastafels, en de keuken die als atelier diende (er achter is nog een piepklein hokje voor het fornuis van Georgette). Surrealisme kun je niet beoefenen, je bent surrealist of niet. Dat van Magritte is gebouwd op het dagelijks leven, op gewone dingen, net even anders neergezet en bekeken. Dit huis vertelt zijn verhaal. Tot en met de veel geschilderde lantaarnpaal recht voor de deur en de boogvormige raamlijst aan de voorkant.Het is hier, allemaal. Als je maar kijkt.NB. Het ''huis''-boek heet ''René Magritte, Esseghemstraat 135, Jette-Brussel'' en is van van Jan Ceuleers Citaat: ''De voordeur meegerekend komen vijf deuren uit in de gang, wat bij drukke circulatie wellicht herinneringen opriep aan een boulevard-klucht''. De kamers en het gebruik dat ervan gemaakt werd worden stuk voor stuk, vermakelijk precies, beschreven. René en Georgette Magritte huurden al die jaren alleen de benedenverdieping. Op de eerste en tweede étage woonden anderen. Nu zijn daar de vitrines met foto's, brieven en curiosa.