Volkspaleis

 In de prachtig uitgelichte ruimte, deels bouwval, deels theater, deels museum begon na binnengaan het dolen tussen allereerst de projectieschermen waarop The Lost van Reynold Reynolds wordt vertoond, een epos waar je overal in kunt vallen en weer uitstappen omdat de scènes ook elk voor zich werken. Gebouw en voorstelling worden één.

 The Lost is een geheel van raadselen en wie eenmaal is binnengegaan kan niet laten er verder in te willen doordringen. De wanhoop van de jaren '30 heerst. Is dit Duits­ gesproken 'found footage' van een nooit afgekomen speelfilm? In vitrines liggen omgekrulde foto's, stills, foto's van de set en rijen tekeningen van een regisseur uit de jaren '30.

 Wat er gebeurt lijkt stilistisch op Frankenstein, Metro­polis. Dr. Mabuse, maar voert verder. Een mad scientist brengt de hoofdrollen in de dood en terug. Levenden kunnen met apparatuur van hun ziel worden beroofd. Naakte lichamen worden in reageer­buizen onder­gedompeld waar ze zich als zeemeerminnen ver­leidelijk wentelen om er een te bemachtigen. Dat tenminste denk je te zien.

 Toen de film nogeens op het grote schem werd vertoond, nu met levend groot orkest, was de machinehal te klein. Applaus. Maar daarmee is de kous nog niet af. Later meer.