Vanmiddag m'n ogen uitgekeken naar een kamergrote muurtekening in krijt van de Zuid-Afrikaan Kemang Wa Lehulere, in de Haagse galerie West. Tegelijk een fantastisch scenario voor een denkbeeldige film. Titel: A native of nowhere.
Dit hoort bij het derde deel van This is not Africa, this is us, Afrikaanse kunst. Eerder in de Kunsthal en op Art Rotterdam. Je ziet een waskom en een hoofd dat uit een stapel papier oprijst, een dolkmes gestoken in een boek. Verder een handdoek. Dit is scene 81, INT. STUDIO. NIGHT.
Dan Scene 61, te draaien INT. SOMEWHERE, NIGHT, waarbij oa. staat 'Don't mention bores in presence of the elderly, this makes them nervous.'
Scene 1 is een toespraak, gericht tot de toekomst, die wordt gezien als een gat: Te filmen EXT. NYC. DAY (in New York?). Tekst: 'Dear hole, since I do not like forever, I would like to invent the future (onleesbaar). So maybe we can begin by remembering your future as a hole? Is that possible? I met a man who said how can there be windows where no walls remain?'
We zien een vlieger, opgelaten aan prikkeldraad. Een gestalte met een sombrero die het gezichtsveld beneemt. Een menigte kijkt omhoog. Er is een bivakmutsman met een ladder. En nog veel meer geheimtaal en geheimbeeld.
Tot slot scene 55: A GRAVE MISUNDERSTANDING te filmen INT. HOME. NIGHT.