De 'onsympathieke romanfiguren' waarover W.F.Hermans heeft uitgewijd kwamen me voor de geest, zo'n gevoelsarme, harteloze klootzak is aanvankelijk de hoofdfiguur, de schrijver Alex Wigman, die we leren kennen in zijn huis in Zuidelijk Bourgondië. Een intellectueel met van die opvattingen over de eenzelvigheid van de moderne mens. Gescheiden vader van twee kinderen die hij zo min mogelijk ziet. Hij heeft een Franse minnares, maar dat is beslist iets anders dan een geliefde, ze wordt behandeld als een voetveeg. Hoe hoort het eigenlijk, in zo'n Frans dorp? De stadse, Nederlandse man raakt overhoop met de lokale zeden en gewoonten. Hoe hoort het eigenlijk in het algemeen, onder mensen? Waarin zit hem het verschil tussen het stadse Nederland en het rustieke Franse platteland? Hoe gaat men met de dood om, daar en hier? Dit verhaal gaat over moraliteit. Hoe verantwoordelijk ben je voor de ander? Deze thematiek wordt zorgvuldig uit- en doorgewerkt vanuit verschillende personages. Nergens blijft het steken in zwart-wit, overal komen grijstonen. Met als hoogtepunt het fatale moment dat de intellectuele vreemdeling mag meedoen aan de jacht. La chasse!Maandagavond na negenen is Maria Stahlie te horen in de Avonden

'De woorden en daden van een mens kunnen vergeleken worden met de pijlen van een boogschutter. De meeste mensen zijn wereldse boogschutters en hun pijlen, vanaf de mond geschoten, komen geregeld in de buurt van het beoogde doel. Een enkeling is in staat zijn boog tot aan het oor te spannen. De zinderend-zingende pijlen van zo'n metafysische boogschutter slaan wónden in hun doelwit.' Hoe deze tekst - hij komt van een 'onorthodoxe soefimeester' - van toepassing is op het verhaal en de hoofdpersoon, probeer ik al lezend te ontdekken. Kennelijk zo ingespannen dat ik alles vergat. Pas vanmorgen zei iemand 'waarom staat er geen logje'. Zaterdag ga ik bij Maria Stahlie langs. Ons gesprek zal dv maandag te horen zijn in de Avonden.