Wat ik onthou van een droom begint meteen te veranderen bij het ontwaken. Het zoekt een vorm denk ik. En wanneer ik dan probeer iets op te schrijven wordt het weer wat anders. Wat? Een verhaal, wat anders? Erger wordt het als je probeert de droomachtigheid in dat verhaal - het is nu een verhaal geworden - probeert te verwerken. Dat wordt onecht. Geen droom meer, geen verhaal. Vlees noch vis. Dat is wat aan de vele stukjes in de nieuwe bundel van Lydia Davis - 'Can't and won't' waar 'dream' onder staat mankeert. Zoals dit, ''s Nachts wakker liggen':

 'Ik kan niet slapen, in deze hotelkamer in deze vreemde stad. Het is erg laat, twee uur in de morgen, dan drie, dan vier. Ik lig in het donker. Wat is het probleem? Oh, misschien mis ik hem, degeen naast wie ik slaap. Dan hoor ik hoe ergens dichtbij een deur gesloten wordt. Een andere gast is thuisgekomen, erg laat. Nu heb ik het antwoord. Ik zal naar zijn kamer gaan en bij hem in bed kruipen, en dan zal ik kunnen slapen.'

 Er staat onder 'droom'. Beter zou zijn 'geen droom'.

 Ps. Lydia Davis – die zelf veel in het kort werkt - vertaalt nu A.L.Snijders in het Engels. 

 Voor velen spreekt lezen vanzelf. Niet bijvoorbeeld voor Lydia Davis. In haar verzameling 'Examples of confusion' beschrijft ze het zo:

 'Ik lees een zin van een zekere dichter terwijl ik mijn worteltje eet. Dan, hoewel ik weet dat ik het gelezen heb, hoewel ik weet dat mijn ogen er langs zijn gegaan en ik de woorden in mijn oren heb gehoord, weet ik zeker dat ik het niet echt gelezen heb. Misschien bedoel ik begrepen heb. Maar misschien bedoel ik geconsumeerd heb: ik heb het niet geconsumeerd omdat ik al een worteltje aan het eten was. Het worteltje was óók een regel.'

 De geest gaat ongedachte wegen, zoals ook in:

 'Ik rij door de regen, zie een verfrommeld bruin ding voor me, midden op de weg liggen. Ik denk dat het een dier is. Ik voel verdriet, net als voor alle dieren die ik op en langs de weg heb zien liggen. Dichterbij gekomen zie ik dat het geen dier is maar een papieren zak. Dan is er een moment dat mijn verdriet van zonet er nog is, samen met de papieren zak, zodat het lijkt of ik verdriet voel voor de papieren zak.'    

 'Als je haar vraagt naar haar favoriet van de verhalen die ze geschreven heeft zal ze lang aarzelen en dan zeggen misschien dit verhaal dat ze eens in een boek las: een leraar Engels in China vroeg zijn Chinese leerling te zeggen wat het geluk­kigste moment in zijn leven was. De leerling aarzelde lang. Tenslotte glimlachte hij verlegen en zei dat zijn vrouw eens naar Beijing was geweest en daar eend had gegeten, en dat ze hem daar vaak van verteld had, en dat hij zou moeten zeggen dat het gelukkigste moment in zijn leven haar uitstapje was, en het eten van de eend.'

 En dan kan ik voorlopig niet verder. Het omgekeerde van 'pageturner' zou kunnen zijn 'pagebloc­ker'.

 'They are lost, but also not lost but somewhere in the world. Most of them are small, though two are larger, one a coat, and one a dog. Of the small things, one is a valuable ring, one a valuable button. They are lost from me and where I am, but they are also not gone. They are somewhere else, and they are there to someone else, it may be. But if not there to someone else, the ring is, still, not lost to itself, but there, only not where I am, and the button too, there, still, only not where I am.'

 ps. Wat in het Nederlands zoekraakt komt in een heel andere wereld terecht dan wat in het Engels wegraakt. Er bestaat een vertaling van haar Verzamelde Verhalen. Ik aarzel.

 Ik aarzel. Behoor namelijk tot de mensensoort die altijd denkt dat het aan hem of haar ligt als ie iets niet open krijgt Hoe vaak zie ik niet die minuscule insnede over het hoofd in de verpakking van een theezakje.

 Mijn kampioen onder de raadselverpakkkingen is die van het Knäckebrot van WASA. Ten eerste krijg ik hem nooit zonder scheuren of brokken open en ten tweede‑ erger - krijg ik hem nooit meer sluitend dicht. Toch blijf ik er van overtuigd dat er een oplossing is, die alle knäckebrot‑eters kennen behalve ik. Tot welke mensensoort behoort Lydia Davis? Bovenstaande regel geeft te denken.

 Haar verzamelde verhalen zijn intussen verschenen in het Nederlands. Mijn favoriet blijft 'A few things wrong with me', dat begint met een regel die mijn hoofd niet uit wil: 'He said there were things about me that he hadn't liked from the very beginning'.