En nu dan in galerie Heden, met z'n twee locaties. Ook die aan het Patrijsplantsoen in Vinexwijk Ypenburg, waar oa. PJ Roggeband en Ton Verstegen te zien zijn. Als ik kans zie ga ik morgenmiddag, maar het blijft nog tot 11 oktober. 't Is van 12-17 uur open. Zie de site.

 Hij neemt deel aan de tentoonstelling 'Het huis, de kamers 2' in Den Haag. Met verder oa. Lidy Jacobs, Joris Laarman, Mark Manders en Thomas Rentmeister.De tentoonstelling is te zien op 2 locaties: Denneweg 14a en Patrijsplantsoen 23 Den Haag/Ypenburg (7X11) van 10 september t/m 11 oktober 2008.

 Dit is een stofzuiger, eigenlijk een flat, maar ook een stofzuiger. Met echte toetsen. Hij werkt. Als je hem aanzet vult deze flat, alle kamers in de flat, het trappenhuis, zich met stof uit de omgeving. De flat is in z'n geheel de stofzak van het apparaat.Doorgaans probeer je om stof juist uit die kamers te krijgen, hier is het andersom.Motor en filter zitten achterin. Bovenin rechts komt de uit het atelier opgezogen vuile lucht binnen. Die luchtstroom gaat het hele huis door en komt er linksonder als schone lucht weer uit. Het vuil blijft in de flat achter. Hij werkt.

 De dingen moet wel werken bij Frank Halmans. 'En het mooie is, het stof dat wordt opgezogen en zich in de flat verzamelt dat komt eigenlijk uit de kunst. De kunst die ik hier maak in het atelier. Of van tentoonstellingsruimtes waar ik dit ding heb laten werken. 't Is ook nog bijzonder stof.'

 Binnen en buiten, mens en huis. Hij verzamelt gestorven insecten die hij aantreft in vensterbanken. Prikt ze op een stuk piepschuim en noteert de vindplaats. Hij heeft er al 220.Vensterbanken zijn drempels bij uitstek. Hij maakte een erker waarin je - tussen gesloten giordijnen en spiegelruit - kunt logeren, met bed en al. Hij leest Georges Perec, maar ook Proust.

 Meer dan eens maakte hij van een plankje oude boeken een huisje, met raampjes. Een groot project is 'De slaapkamers waarin ik nog steeds wakker word'. Reconstructies in miniatuur van al zijn oude slaapkamers. Waken en slapen doe je in interieurs. Wat zit er tussen? Bij Frank vaak een aangename halfdroom. Maar Magritte is niet ver. Later meer.Woensdagavond is hij te horen in De Avonden

 Over boeken. Frank stuurde me vanmiddag nog deze. Titel: 'Lange Nacht'.

 En daar een ontdekking. Van Frank Halmans (1963) zag ik een installatie, die een benauwenis bij me opriep waar ik niet meteen woorden voor vond. Was het vervreemding - toch het thema van veel beeldend werk van nu - of eerder pijnlijke herkenning?Ik denk dat laatste. Ouderlijk huis? Halmans heeft een flatje nagebouwd op ware grootte, met dit verschil dat hij alle meubelstukken en het sanitair met ijzeren consequentie heeft versmald tot schat ik de helft.

 Dus niet verkleind, alleen versmald! Nu de gevolgen van deze ingreep. Je krijgt een zeer smalle wc, zeer smalle stoelen en bedden en zo verder. Zo smal dat geen mens er op kan zitten of in liggen. Er zijn dan ook geen bewoners te zien. De titel is dus zeer toepasselijk: 'La disparition' (2007).Ze zijn verdwenen. En dat alles ook nog eens in een gebouw in de de Lange Nieuwstraat waar de sporen van de Geestelijke Gezondheidszorg - die er tot voor kort praktijk hield - nog erg duidelijk aanwezig waren. Wankel kwam ik buiten. Meer Halmans.