Dwars door het schilderij heen de werkelijkheid.
Boven zien we een - te dunne - plaat triplex.  
En links een mat of iets dat daarop lijkt.

 Zou het een stuk linoleum met houtfineeropdruk zijn?
Ik denk het.

 Daarmee zou het dubbele motief van de hele voorstelling verklaard zijn
Twee gemankeerde ‘planken’ zijn dit..
Eén van te dun triplex en één van linoleum dat op hout moet lijken.  
Beide zakken door.

 De steunen van het plankje - en het plankje zelf - zijn nog niet gekleurd. Het plankje buigt ook nog niet door.
En ze worden nog niet met geel plakband tegen de muur gehouden. Hoe zit dit? Wat gaat er mis met het plankje tussen gisteren en vandaag?

 Het gele kleedje (of wat is het?) ligt op ongeveer de zelfde manier als gisteren op zijn twee steunen. Alleen, de twee plakbandjes ontbreken nog. Werden die aangebracht 'voor de zekerheid'?

 Zonder titel deze, deze.
Slot volgt morgen.  

 De steunen, daar gaat het me om. Ze zijn bruin, terwijl dit soort steunen meestal van wit of grijs metaal gemaakt worden. Ze zijn ongelukkig tegen de muur bevestigd. Met plakband nota bene.
Hier begint de onlogica.
Ze zouden, zo lijkt me, wanneer je er een plankje of kleedje op legt zo van de muur moeten tuimelen.
Maar dat gebeurt niet.
Het ongerijmde gaat voort. Met wat op ze leunt. De plank zakt door aan de uiteinden. Hoewel er toch niks op ligt.
De steunen zijn dus met plakband tegen de muur bevestigd en tegelijk zakt de plank - als onder een gewicht - door.
Maar, er ligt niets op de plank.
Onwaarschijnlijk, dit alles. Toch gebeurt het.

 Nu de onderste twee steunen en het kleedje dat daar overheen hangt. Daar lijkt niet zo veel mee aan de hand, behalve dat je geneigd bent te denken dat zelfs dit kleedje genoeg weegt om de vastgeplakte steunen te laten loslaten.
Maar dat gebeurt niet. 

 Het gaat hier om gradaties van onmogelijkheid
En taal schiet te kort om die gradaties te preciseren.
Dat kan alleen schilderkunst. Morgen verder, want deze kous is nog niet af.
 
Vanaf komende zaterdag 3 oktober is werk van Aukje Koks te zien in Secondroom in Brussel, Zennestraat 17.

 Nog steeds begeef je je met haar op glad ijs. Niets spreekt vanzelf. De vorm niet, de inhoud al helemaal niet.Haar medium - het schilderij - trekt ze steeds in twijfel. Het verhaal krijgt ditmaal vorm in panelen. Deels opgehangen, deels op de muur geschilderd, nota bene in trompe loeil!'Zo blijf je ongrijpbaar,' zeg ik. Wetend dat dat voor een vertellende kunstenaar van levensbelang is. Ze lacht. De toeschouwer mag denken wat hij wil. Geduldig steekt ze soms een handje toe. Een schildering laat een reeks opstijgende denkwolken zien, of beter zeepbellen, waarin boekomslagen van zweverige literatuur opduiken. Er blijkt alchemie in het spel. Ach wat is kunst maken anders. Een goudstaaf dus. Kijk! Voor je 't weet sta je weg te dromen. Morgen en overmorgen open zijn de open ateliers open van12.00-19.00. Werk van meer dan vijftig 'resident artists', een soort post graduate. En ja, er wordt geschilderd. Geestig en mooi door bv. de Japanse Daishin Sumimoto, de uit Iran afkomstige Amerikaanse Tala Madani, Broersen en Lukács en de ultra romantische (prins op paard) Marokkaanse Wafae Ahalouch el Keriasti. En er is zo veel meer.

Hoe Richter de dans ontspringt is te zien op zijn tentoonstelling in het Haagse GEM. Werk van 1995 tot heden van een schilder uit Hamburg die werkt in Berlijn. Hij verenigt de Duitse Oost- en West-tradities in zich. Van abstract ging hij de laatste jaren naar figuratief. Daniel Richter maakt verhalen. Onnavertelbare verhalen in beeld. Zoals ik ze de afgelopen tijd ook zag bij mensen als Michäel Borremans, Aukje Koks en Michael Kirkham.Hij durft ook titels te geven. Geestige vaak, als de dodendans 'Alles ohne nichts', 'Die Aufklärung' (knobbeltenen) of 'Die Wahrheit bei Nacht' (droomgestalten?).Soms zijn het ironisch ingezette Beatlesliedjes als 'Fool on a Hill' of de Paul McCartney-draak 'The long and winding road'. Waar gaat het over?Veel zich amuserende, agressieve of in verwarring verkerende menigten zie ik. Zo er een weerkerend Richter-thema is dan wel 'menigte'. Dieren ook. Verhaaldieren. Er staan zelfs opgezette vossen met jagershoedjes in de kelder.