'Verlies me niet', het nieuwe 52 strofen lange gedicht van Jacob Groot gaat over verlaten. Over mensen die uit elkaar raken. En wat het omslag noemt: 'het kwetsbare gebied van de beëindiging en de verwijdering.'
Wat is verlies precies? Kan je iemand echt kwijtraken? Of blijft er altijd iets? Kan het zelfs een verrijking betekenen.
Jacob Groot begeeft zich in dit niemandsland. En hij begint zo:
'Zonder dat ik het ben kom ik bij je in een andere tijd/ Een moment wacht op ons lichaam als een plaats/ Rust niet tot we komen waar het ons vindt/ Worden we begeleid?/ Alsof het de laatste geluiden zijn voor het eerst/ Zal er gezegd worden wie we waren?/ Een instrument speelt ons/ Een instrument speelt met ons/ Een instrument speelt met ons mee'
En dan de 37ste strofe, die zegt:
'Ik neem geen afscheid En jij?
Ik heb al afscheid genomen/ Dan hoeft het inderdaad niet meer, al moet je het natuurlijk zelf/ weten
En jij?
Ik neem geen afscheid
Zullen we samen gaan?