Wat denken precies zou moeten zijn heb ik nooit begrepen. Er zijn tegenwoordig zelfs 'denkers des vaderlands'. Soms schiet me iets te binnen, maar of dat dan een gevolg is van denken? De 'Penseur' van Rodin heeft misschien kiespijn.
In deze zomertijd zou ik moeten doen wat ze in Bergen in museum Kranenburgh 'Zalig nietsdoen' noemen. Een tentoonstelling van hardwerkende kunstenaars. In de begeleidende tekst wordt Aristoteles aangehaald die 'individuele bezinning en verdieping' stelt boven 'werk en activiteiten'. Een dwaas onderscheid, het loopt door elkaar, altijd. Het brein werkt dag en nacht, is niet te stoppen. Er zijn betrekkelijke leeghoofden, maar ook die blijven bezig met inventief vechten en vernielen.
Het is zomer. Je wordt geacht je te amuseren. Uit protest daartegen heb ik hele vakanties doorgebracht achter gesloten gordijnen. Ik woonde vijf minuten van zee maar ging er nooit heen.
In de jaren '60 werd het 'langharig werkschuw tuig' volksvijand nummer 1. Omdat ik bij televisie werkte werd me gevraagd zo'n werkschuwe voor de camera te halen. Ik kende er vast wel een, dachten ze, maar ik vond niemand. Een vriend die op het oog niet veel uitvoerde behalve gedichtjes schrijven en niet opschieten met een vertaling weigerde woedend. Hij is nog steeds kwaad op me.