Alle schrijven begint met brieven. Bij mij tenminste. Omdat het je richten tot een enkele lezer die je kent helpt. Omslachtigheid verdwijnt, de geest wordt over je vaardig.
De pas verschenen selectie die Hein Aalders uit de brieven van Slauerhoff maakte laat het goed zien. Als hij met vriend Roland Holst schrijft is hij op z'n best. In januari 1936 kuurt hij als tb-patiënt in Merano en neuzelt tegen Jany voor zich uit:
'Om te beginnen: met de danseres is het afgelopen. Vandaag gaat ze naar Venetië. Het was trouwens al uit. Het eindigen op tijd is altijd mijn zwakke punt geweest (hoewel ik de eerste coitus dikwijls ook een hachelijke onderneming vind, maar goddank tot nog toe...). Dus leg ik mij speciaal op dat onderdeel toe. Er is altijd nog te veel hart bij alles wat ik op seksueel gebied ervaar, maar ook dit wordt beter... of minder. Helemaal zonder is toch eigenlijk niets.'
'Zou jij om je "sickening after one evening" tegen te gaan je niet liever bepalen tot de enkele keren dat het "ergens om gaat"? Of slaap je dan niet goed? Ik heb het ook al door het zeemansleven wel moeten toepassen: lange periode van abstinentie met andere van intensiteit afgewisseld. Misschien is dit voor de emotie toch beter. Houd mij deze intensieve intimiteit te goede.' (...)
ps. de danseres was een ander dan zijn echtgenote 'op afstand' Darja Collins.