Je hoeft je in Nederland niet af te vragen waar god gebleven is. Hij mag weg zijn uit Jorwerd, maar op tv bijvoorbeeld zet Tijs van Den Brink zijn zuigerige gesprekken met ex- of nog half gelovigen eindeloos voort, terwijl een gipsen god toekijkt. Adieu? De Twijfel leeft!
Ook Bodar is een niet weg te rammen spook. Ik heb koorts en dan neemt de weerstand af. En zo kwam mijn sollicitatiegesprek met het Hoofd van de Vrijzinnig Christelijke Radio Omroep naar boven. Ik was tweeëntwintig. We zaten in de bestuurskamer met de ovalen tafel.
Ik stond al bij de deur toen het hoofd vroeg: 'O ja, nog iets, heb je een geloof?' Ik stopte in de deuropening.
'Oh, dat weet ik eigenlijk niet, zei ik naar waarheid'.
Hij keek me blij verrast aan.
'Ah,' zei hij, 'Je twijfelt.'
Wat ik niet wist was dat de twijfel in de Vrijzinnig Protestantse leer het hoogste goed was. Het kenmerk van het ware. Niet lang daarna woonde ik een congres bij in de Utrechtse Jaarbeurs, waar veel vrijzinnige dominees het woord voerden over vooral de twijfel.
Eigenlijk was Gerard Reve ook Vrijzinnig, zei ik hem eens. Maar daar wou hij niet van weten.
Aan het eind van dat congres sprak de voorzitter veelvuldig over de twijfel. Mijn vriend Peter Flik, die naast me zat kreeg het benauwd. Hij wou weg. Samen gingen we naar de telefooncentrale, waar ook de geluidsinstallatie bediend werd. Hij smoesde met de telefoniste. En even later klonk haar ernstige stem door de volle jaarbeurszaal: 'Telefoon voor de heer Twijfel'.
Niet lang daarna was de VPRO geseculariseerd.