De serie van wandtapijten met het Eenhoornverhaal eindigt met deze ketening. Gewond, getemd is het wonderdier. Hij draagt een halsband als een versierde vrouwengordel, en is geketend.
Bovendien ligt de Eenhoorn in een omsloten tuin, sinds de middeleeuwen een symbool van - ja wat, wie?
De maagd Maria bijvoorbeeld. In de late Middeleeuwse en Renaissance. Het Hooglied 4:12: "Mijn zuster, o bruid! gij zijt een besloten hof, een besloten wel, een verzegelde fontein."
Maar omsloten tuinen zijn van alle tijden. Ik denk meteen aan die in Bassani's verhaal over het huis van de familie Finzi-Contini. Klim op de muur en spreek het meisje aan.
Maar nu de laatste Eenhoorn in de serie die te zien is in kasteel Bergh. De gevangene. Wie is hier zo aantrekkelijk getemd en van de buitenwereld afgeschermd?
Willem Gerritsen haalt een 13de eeuws verhaal aan, het 'Liefdesbestiarium' van Richart de Fournival. Daarin vergelijkt een man zich met de Eenhoorn, die, aangetrokken door de bedwelmende geur van een vrouw, zich in haar schoot legt en in slaap valt.
Deze de ketenen zijn dan z'n belofte van huwelijkse trouw.
De gevangen Eenhoorn als echtgenoot?
Met de wonden van Christus?
En, waar is de vrouw gebleven? We zien haar niet meer.