Karel van het Reve (2)
dinsdag 16 december 2008 - 23:42
Ileen Montijn schrijft: 'Wit geschilderd was hij wel, beste Wim, de kamer van mijn schoonvader (die in de familie, net als alle Reve-mannen, gewoon 'Reve' heet). En het kan best dat er niets aan de muur hing, boven de divan waar hij vaak op lag. Maar tegen alle andere delen van de muur stonden hoge boekenkasten hoor! Het was een tamelijk volgepropte kamer, met een bureau voor het raam en een tafel haaks daarop. (...)
Tussen de divan en de tafel stond nog een bezoekersstoel, en op die tafel stond weer een boekenmolen, en tussen de twee muurkasten een klein kastje... enfin, niks minimalistisch aan, gewoon de kamer van een geleerde. Ik denk dat je herinnering aan een gesprek dat niet gemakkelijk was, je parten speelt: Reve was natuurlijk altijd lastig te interviewen omdat hij geen praatjes had om stiltes te vullen, maar in die late jaren was het helemaal moeilijk. (...) Reve was al niet meer zijn oude, snedige zelf toen je hem sprak. De Parkinson begon zijn geest aan te tasten, zoals hij zelf ook wel heeft beschreven. Je hoort ook duidelijk het verschil met zijn stem in die oude geluidsopnamen.'
Zo zie je, ik heb die kamer in mijn kop leeggemaakt. Intussen lees ik verder In het Verzameld Werk. Hoe het begon. Vreemd ontroerend is dat.
RSS