Albanië

Een wit paard, de voorpoten aan elkaar gebondenhinkt vooruitnaar een muur van betonblokken, de dichtbegroeide railsde bergen voorbij de stadde treinstellen naast het spoorhoog naast het veld gloeit een lasvlam op een balkonrandeen man op een muurtje masseert de nek van de mandie naast hem zitritmisch knerpt het zadel op het stapvoets lopend dierde stofwolk als een auto voorbijrijdthoe je de stad ook uitloopt, je keert terug langs de rivierjongens rennen langs de weg de ellebogen in de zijde onderarmen breeduit zwaaienddoor een megafoon schalt een gebed over de dakenop een voetbalveld staat een stoel voor het doelmet tegenwind trekt een kabelliftje de berg opeen vrouw veegt de vloer van de onafgebouwde woningwaar haar was uithangtstrijkt het vuil langs de groeven de tuin inen kijkt niet op als een stukje steen weerkaatstde plek waar de kogel het water raaktde lasso om de nek van het paard valtde hoeven hard op de oever slaan.