Miek Zwamborn werkt sinds januari niet meer als sluiswacht in Ijmuiden, maar de zeevaart houdt haar meer dan ooit bezig. In Vlissingen verdiepte ze zich - in de archieven en aan het water - tweeëneenhalve maand lang in de taal van het varen. Dat heeft geleid tot 'Het krieken van sepia', het juist verschenen 125ste deeltje in de fameuze Zeeuwse Slibreeks en een kleine expositie in het Vlissingse kunstencentrum de Willem 3.
Bij Miek begon het met 'Oploper' het verslag van haar tocht met een werkeiland van Angola naar de Golf van Mexico. Het ging niet over, het werd erger. Vanmiddag zocht ik haar op in haar uitkijkpost aan de Westerschelde. Maandag is dat na 21.00 te horen in de Avonden. Hier vast een fragment uit 'Het krieken van de sepia'. 'de netten zijn lek.de punten van de passers ontbreken.de bestekkaarten vlekken.donker en steedsduiken de koppen weer opdrijven op baardendalen (botte loef)zengzakt het tweede dekmet ons weke pepersbinden jongens de doordrenkteditoditospoelt onze platvoetwachtin alle teinten blussendstriemt de regenskippen we hens'