Peinzend over de overeenkomsten in het werk van Magritte en Kamagurka en over Belgische kunst at ik na museumbezoek aan de Maas een bal gehakt met brood.
Mijn bal gehakt begint in Den Haag. Een Haagse Harry bestelt - diep in de jaren '50 - wat op het leitje in de snackbar geschreven staat: 'Bal gehakt met brood en zuur'.Als de bestelling komt ligt er alleen een bal gehakt op het schoteltje.'Waar is het brood? Waar is het zuur?'De snackbarbaas: 'Het brood zit erin, het zuur krijg je straks wel.'Later introduceerde Wim T. Schippers de kwalificatie 'bal gehakt'. En groef Ry Cooder een depressiesong uit 1944 op:One Meat Ball (L. Singer-H.Zaret) A litle man walked up and down,To find an eating place in town.He read the menu through and through,To see what fifteen cents could do.One meat ball,One meat ball, He could afford but one meat ball.He told the waiter near at hand,The simple dinner he had planned.The guests were startled one and all,To here that waiter loudly call,One meat ball,One meat ball,This here gent wants one meat ball.The little man felt very sad,For one meat ball was all he had,And in his dreams he hears that call,Ya get no bread with one meat ball.Alweer geen brood. Maar de mooiste gehaktballen blijven die van Robert Crumb, uit de eerste ZAP-comix van 1967. Het is 'Meatball tuesday' en ze vallen uit de blauwe lucht, zo op je hoofd, en, wat er dan met je gebeurt tart de stoutste fantasie. Daarna ben je nooit meer wie je was. Het is een genade.