Aukje Koks (4)

 De steunen, daar gaat het me om. Ze zijn bruin, terwijl dit soort steunen meestal van wit of grijs metaal gemaakt worden. Ze zijn ongelukkig tegen de muur bevestigd. Met plakband nota bene.
Hier begint de onlogica.
Ze zouden, zo lijkt me, wanneer je er een plankje of kleedje op legt zo van de muur moeten tuimelen.
Maar dat gebeurt niet.
Het ongerijmde gaat voort. Met wat op ze leunt. De plank zakt door aan de uiteinden. Hoewel er toch niks op ligt.
De steunen zijn dus met plakband tegen de muur bevestigd en tegelijk zakt de plank - als onder een gewicht - door.
Maar, er ligt niets op de plank.
Onwaarschijnlijk, dit alles. Toch gebeurt het.

 Nu de onderste twee steunen en het kleedje dat daar overheen hangt. Daar lijkt niet zo veel mee aan de hand, behalve dat je geneigd bent te denken dat zelfs dit kleedje genoeg weegt om de vastgeplakte steunen te laten loslaten.
Maar dat gebeurt niet. 

 Het gaat hier om gradaties van onmogelijkheid
En taal schiet te kort om die gradaties te preciseren.
Dat kan alleen schilderkunst. Morgen verder, want deze kous is nog niet af.
 
Vanaf komende zaterdag 3 oktober is werk van Aukje Koks te zien in Secondroom in Brussel, Zennestraat 17.