Weerzien

 Nog steeds begeef je je met haar op glad ijs. Niets spreekt vanzelf. De vorm niet, de inhoud al helemaal niet.Haar medium - het schilderij - trekt ze steeds in twijfel. Het verhaal krijgt ditmaal vorm in panelen. Deels opgehangen, deels op de muur geschilderd, nota bene in trompe loeil!'Zo blijf je ongrijpbaar,' zeg ik. Wetend dat dat voor een vertellende kunstenaar van levensbelang is. Ze lacht. De toeschouwer mag denken wat hij wil. Geduldig steekt ze soms een handje toe. Een schildering laat een reeks opstijgende denkwolken zien, of beter zeepbellen, waarin boekomslagen van zweverige literatuur opduiken. Er blijkt alchemie in het spel. Ach wat is kunst maken anders. Een goudstaaf dus. Kijk! Voor je 't weet sta je weg te dromen. Morgen en overmorgen open zijn de open ateliers open van12.00-19.00. Werk van meer dan vijftig 'resident artists', een soort post graduate. En ja, er wordt geschilderd. Geestig en mooi door bv. de Japanse Daishin Sumimoto, de uit Iran afkomstige Amerikaanse Tala Madani, Broersen en Lukács en de ultra romantische (prins op paard) Marokkaanse Wafae Ahalouch el Keriasti. En er is zo veel meer.